معنی بنه زئن - جستجوی لغت در جدول جو

بنه زئن

فرهنگ گویش مازندرانی

بند زدن

به هم چسباندن ظرف های شکسته با بند یا بش، بش زدن

فرهنگ فارسی عمید

بنه کن

حرکت دسته جمعی یک خانواده با تمام اموال و دارایی از جایی به جایی یا از شهری به شهر دیگر

فرهنگ فارسی عمید

تنه زدن

(اَ بَ سَ کَ / کِ دَ)

خود را به کسی زدن. (ناظم الاطباء). با قسمتی از بالای تن، به تن دیگری زدن. با جزئی از تن بر دیگری زدن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بند زدن

(نَ بَ)

متصل کردن قطعات ظرفهای شکسته. آوند شکسته را با پاره های آهن یا روی پیوند کردن. وصل کردن تکه های جداشدۀ کاسه و بشقاب. (فرهنگ فارسی معین). دو پارۀ شکستۀ سفال یا ظرف چوبین یا چینی را با آهن باریک بیکدیگر پیوستن. لگام و فش کردن ظرف چوبین یا سفالین شکسته. (یادداشت بخط مؤلف). بش زدن (در تداول اهالی خراسان).

متصل کردن قطعات ظرفهای شکسته. آوند شکسته را با پاره های آهن یا روی پیوند کردن. وصل کردن تکه های جداشدۀ کاسه و بشقاب. (فرهنگ فارسی معین). دو پارۀ شکستۀ سفال یا ظرف چوبین یا چینی را با آهن باریک بیکدیگر پیوستن. لگام و فش کردن ظرف چوبین یا سفالین شکسته. (یادداشت بخط مؤلف). بَش زدن (در تداول اهالی خراسان).

لغت نامه دهخدا

بله زین

(بَ لِ)

دهی از بخش روانسر شهرستان سنندج. سکنۀ آن 300 تن. آب آن از چاه و محصول آن غلات دیم و لبنیات است. این ده در دو محل بفاصله یک کیلومتر واقع است و بنام بله زین بالا و پائین شهرت دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5) ، بادخورک، که پرنده ایست. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به بادخورک شود، بابونه. (الفاظ الادویه)

لغت نامه دهخدا

بنه زمین

(بُ نَ زَ)

دهی جزء بلوک پرکوه دهستان عمارلو است که در بخش رودبار شهرستان رشت واقع است. و دارای 150 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

گنه زدن

(سُ خَ گُ تَ)

گنه بر خود زدن، گناه را بر گردن گرفتن. گناه را به خود گرفتن:
در گنه او از ادب پنهانش کرد
زآن گنه بر خود زدن او بر بخورد.
مولوی

لغت نامه دهخدا

بنه کن

(بُ نَ / نِ کَ)

حرکت با جمیع کسان و دارائی از ناحیه ای به ناحیۀ دیگر. (فرهنگ فارسی معین).
- بنه کن رفتن، با تمام خدم و حشم و کسان و اموال بمکان دیگر نقل کردن. از جایی بجایی کوچ کردن و رفتن با تمام دارایی و خدم و حشم. از بیخ و بن برکندن و قطع علاقه کردن از جایی

لغت نامه دهخدا